Als jong volwassene had Karl ontwrichtende ervaringen die zijn leven een bepalende wending gaven. In de vijftien jaren die volgden werden richting en keuzes gedicteerd door zijn ‘ziekte’. Hij kon niet meer bij zichzelf. Lastig verbinden met anderen. Losgezongen van warmte en gevoel, leefde hij een rock n roll bestaan, zonder bodem, zonder waardigheid. Niks blijvends werd opgebouwd. Zonder dat hij het woord ‘herstel’ kende, nam hij reeds ver in de dertig een beslissing om die bodem wel te vinden. Het begin van een reis naar geslaagd herstel.Weer eens aankloppend bij de GGZ, merkte hij opnieuw, dat dit niet de weg was.
Onder het mom geen batterijen te lusten, weigerde hij lithium, maar aanvaarde via een werkcoach wél een participatiebaan bij de Gemeente Groningen. Hij rolde in betaald werk bij een wijkteam en wilde zich hier verder in ontwikkelen.
Tijdens de studie Ervaringsdeskundigheid in Zorg en Welzijn, aan de Hanzehogeschool, bleken de aangereikte handvatten voor herstel, en het contact met gelijkgestemden onvergetelijk belangrijk. Het als veertiger behalen van zijn diploma, tegelijk met zijn rijbewijs en het vinden van een eigen huurhuisje, brachten voor Karl wat therapiesessies en medicatie niet voor elkaar hadden gekregen. Karl voelde bodem en waardigheid. Hij deed mee aan de maatschappij. De ziekte werd kleiner en hij raakte voorbij de aandoening. (al blijft die loeren).
Karl heeft gewerkt bij GGZ Drenthe als ervaringsdeskundige in een ambulant team, ook was hij een tijdje coördinator van de ervaringsdeskundigen en voorzitter van de vakgroep, voordat hij de overstap maakte naar Verslavingszorg Noord Nederland, waar hij vrijwilligers coördineerde die hun eigen ervaringen wilden inzetten voor anderen.
Op dit moment begeleidt hij als zelfstandige enkele cliënten van uit een PGB en vindt hij het interessant om dit uit te bouwen. Daarnaast is hij erg geïnteresseerd in beleidszaken en de grote vragen omtrent ervaringsdeskundigheid en samenleving.
